Нова книга од Тавор – издавачка дејност на Кумановско-осоговската епархија: Првенството на Константинопол. Факти против митовите

Книгата Првенството на Константинопол. Факти против митовите е посветена на проблемот на современите меѓуцрковни односи, на политиката на Константинополската патријаршија која претендира на посебен статус меѓу помесните православни цркви. Преку историско-канонска анализа се демонстрира неоснованоста на претензиите од Фанар на особени права на „лидер на светското Православие“, нивната противречност со духот и буквата на каноните, а и со црковното устројство што потекнува од Господ Исус Христос и апостолите.

Содржина:

Автор: Павел Владимирович Кузенков (роден во 1969 г.) e специјалист во областа на црковната историја, на историјата на Византија и Русија, на историската хронологија. Дипломирал на Московскиот државен технички универзитет Н.Е. Бауман (1992 г.) и на Историско-филолошкиот факултет на Рускиот православен институт Св. Јован Богослов (1999 г.). Кандидат на историски науки (аналогно на научната титула магистер). Носител е на Макариевска награда. Предавал на Московскиот државен универзитет М.В. Ломоносов, на Московската духовна академија, на Сретенската духовна академија, на Православниот хуманитарен универзитет Свети Тихон, на Школата за општоцрковни постдипломски и докторски студии Св. рамноапостолни Кирил и Методиј.

Нарачка: https://koe.mk/knigi/ 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Промотивен осврт за книгата Цариградскиот патријарх ‒ прв меѓу / без еднаквите

Image
Цариградскиот патријарх ‒ прв меѓу / без еднаквите  е нова книга,  зборник со статии,  издание на Тавор - издавачка дејност на Кумановско-осоговската епархија ( Книгата е достапна за преземање во pdf формат на овој линк ). Двосмислениот наслов произлегува од некои спорни ставови што ги застапуваат претставниците на Цариградската патријаршија. Општоприфатено во Православието е почесното прво место, што во диптисите на помесните православни цркви го има Цариградската патријаршија. Но, дали тоа значи дека црковните канони на нејзиниот патријарх му обезбедуваат   и надредена позиција со власт   над другите помесни православни цркви? Тоа прашање освен што го засега надворешното организирање на Црквата, директно се однесува и на нејзиното внатрешно битие, т.е. на она што навистина ја прави Тело Христово, чија Глава е Господ Исус Христос. Црковните канони и историските записи не оставаат место за сомневање, дека во древната Црква никогаш не постоело нешто како единствена и универзална
... ➜

Во што е гревот на фарисејот?

 „А на оние, што беа уверени во себе дека се праведни, и ги презираа другите, им ја кажа оваа парабола: Два човека влегоа во храм да се помолат; едниот фарисеј, а другиот митар. Кога застана, фарисејот вака се молеше во себе: Боже, Ти благодарам што не сум како другите луѓе: разбојници, несправедливи, прељубодејци, или како овој митар. Постам двапати во седмицата, давам десеток од сè што придобивам. А митарот стоеше оддалеку; не смееше дури (н)и очите да ги подигне кон небото, туку се удираше в гради и велеше: Боже, биди милостив спрема мене грешниот! Ви велам: дека тој си отиде дома повеќе оправдан, отколку оној; зашто секој што се воздига, ќе биде понизен, а кој се понизува ќе биде воздигнат” (Лк 18, 9-14). Познатата парабола за митарот и фарисејот, со која започнува подготовкaтa за Великиот пост, ни предложува да размислуваме за многу прашања. Едно од нив е: Во што се состои вината на фарисејот? Фарисејството е многу подмолно, во црковната свест продира постепено, незабележливо
... ➜

Зошто пост за Успение?

Даниел Манзук ❈ Секој православен христијанин е запознат и воопшто, ја знае причината за постите за Велигден и Божиќ. Но, иако можеби знаат за постот за Успение, малкумина го држат овој пост, а уште помалку се прашуваат зошто постои, ниту пак, ја знаат неговата цел. Прво, со оглед на сеприсутното непознавање на целта на самиот пост, добро е да се потсетиме на неговата цел. Постои разбирање дека треба да постиме кога нешто бараме, небаре постот некако го успокојува Бога, и Тој гледајќи нè како „страдаме“, се одоброволува да го исполни нашето барање. Ништо не може да биде подалеку од вистината од таквото   размислување. Нашиот пост не е она што му угодува на Бога, туку плодовите на нашиот пост (под услов да постиме со соодветен умствен став, а не само со диета) се богоугодни. Постиме, не за да го добиеме она што го бараме, туку за да се подготвиме да го добиеме она што Бог сака да ни го даде. Целта на постот е да нè доведе повеќе во склад со другата Марија, сестрата на Лазар, а   да нѐ
... ➜