ТАВОР

Архимандрит Захарија (Захару) Денешното евангелско читање зборува за Светлината на животот, Небесната светлина – Христос и го опишува исцелувањето на човек кои бил роден слеп. Божјото откровение се случува во фази, како во Евангелието од минатата недела. И слепиот и самарјанката на почетокот го сметаат Христос за обичен човек, потоа го препознаваат како еден од пророците и на крајот Му се поклонуваат како на Божји Син и Спасител на светот. Господ веќе се соочил со жестоката омраза на Евреите, кои од сите страни Го прогонувале како богохулник. Настана голема врева кога Toj ја прекрши саботата и Себеси се нарече Син Божји; Го изгонија од синагогата и му го одзедоа правото да поучува. Меѓутоа, Господ сè уште не го беше завршил „делото на Оној што Го испратил“[1]. Бидејќи веќе не му беше дозволено да поучува, Тој им го испрати Својот „знак“ – едноставен човек, човек кој бил роден слеп, кој ќе го укорува слепилото на оние што мислеа дека се мудри и тврдеа дека се учители на Израил...

Свештеник Д'митриј Барицки Петтата недела по Велигден се нарекува Недела на самарјанката. Главниот лик на евангелскиот дел кој овој ден се чита на литургијата е една жена од Самарија, со која Христос започнува разговор покрај бунарот на Јаков. Во црковното предание е зачувано нејзиното име - Фотина или Фотинија. По разговорот со Спасителот таа станала христијанка, подоцна привела многу луѓе кон Бога и примила мачеништво за верата. Што било невообичаено во разговорот на Исус со оваа жена и како ликот на самарјанката може да н ѐ  поучи што треба да се прави, не само за да се стекне благодатта на Светиот Дух, туку и ние самите да станеме извор на оваа благодат за другите луѓе? „Никој да не јаде леб со самарјаните, зашто оној што го јаде нивниот леб наликува на оној што јаде свинско месо“. Вакви изреки се кажувале меѓу Евреите во времето на Христос. Тие биле јасно сведоштво за еден тажен образец: најжестокото непријателство често се појавува токму меѓу оние кои некогаш биле мно...