Евангелието за богатиот риболов



Нашиот Спасител, на прв поглед, има чудна „кадровска политика”: за ученици избира, не некој оратор, не философ, не Цицерон или Аристотел, туку обични рибари. Така е во текот на целата библиска историја: Бог за Свое наследство не ги избрал Латините кои на светот му ги дале основите на правниот систем, принципите на градење држава и војска, ниту Елините кои ни ја дале философијата, туку избрал еден мал номадски народ и за негов цар го поставил овчарот Давид.

Што имало во тие рибари, заради што Христос ги претпочитал над сите други мудреци во светот? Работата на рибарите во тоа време била многу тешка: заради жешкото време во Галилеја морале да ловат риба навечер, за да ја продадат наутро, инаку би се расипала. А, по риболовот, требало и да ги да ги закрпат мрежите.

Тој ден Петар, Јаков и Јован немале среќа: цела ноќ ловеле риби и ништо не уловиле. Не го заработиле дневниот леб, можеби ќе останат гладни, а може да паднат и во очај. Колку често во нашите животи има ситуации кога се трудиш и се трудиш, работиш колку што можеш, а резултат, очекуваниот резултат го нема. Ти изгледа дека целиот свет е против тебе и ќе останеш гладен.

Се натрупува гневот, огорченоста кон животот... И тогаш, одеднаш, некој ти вели: продолжи, фрли ги мрежите уште еднаш. Да бил некој друг на местото на Петар, можеби ќе избувнел: тој, Петар, е професионален рибар, си го знае занаетот, знае дека не ловат риба наутро. А, Христос е – столар. Петар можел да му рече на Спасителот: ти ли ќе ми кажуваш!? Тој бездруго има жесток темперамент. И, веројатно, некој Аристотел би рекол така.

Но, Петар се смирил. Тоа е она што ги одликувало апостолите. И смирението станало проводник на чудото. Тоа е она што Христос го „сака“ од нас - смиреното срце. Така што, среде брановите на овој наш сложен живот, барем понекогаш да се сепнеме и да се обратиме кон Него, не со молитва за риба, туку со прозба да ја разбереме Неговата волја. Освен тоа, со тој улов Христос всушност, ги поставил апостолите пред избор.

Би било логично да ја зграпчат таа риба и да заминат. Тоа е – среќата, тоа е вашата храна и „чевли за сопругата“. Христос им го дал она што го барале. Но, со тоа како да ги прашува: „Еве, го доби она што го бараше, а сега што ќе избереш? Мене или твојата желба? Може да го земеш она што го бараше, а може да Ме следиш.” Колку е важно да се восхитиш од Христос, а не од чудото!

Ако Христос ни го даде она што го сакаме, дали ќе останеме со светот или со Него? Спасителот затоа и нѐ повикува да Го следиме, бидејќи секогаш сака да ни даде уште повеќе – Себеси и вечниот живот. Значи, да Го следиме Него!

Руслан Калинчук, Извор: https://t.me/chrisma_center/8161

 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Што се тоа уроци? Дали нечиј поглед може да има пресудно влијание на друг човек?

Меѓу многуте суевери ja кои се сретнуваат во животот на нашиот народ, а кои останале од времето на грубото паганство е и суеверието наречено – урочување, или вера во пресудно влијание на нечиј поглед, кој се прогласува за поглед со лошо око. Ова суеверие може да се сретне и меѓу образовани и меѓу необразовани луѓе. O д урочување се плашат и луѓе што веруваат и оние што малку веруваат, а понекогаш и оние што не веруваат. Зборот суеверие значи: празноверие. Празноверието пак, воопшто не е нешто празно, наивно или безопасно, бидејќи во пракса се покажува како исполнето со разорно дејство против човековото душевно здравје и меѓучовечките односи. Со зборот урокъ, етимолошки: у + рокъ, словенските народи сакале да искажат некакво дејство причинето од поглед кој има моќ некого да доведе, т.е. да постави во лоша, ограничена положба. Во книгата Требник, со молитвите кои свештеникот ги чита за мајката – родилка и за новороденчето, се молиме; Господ да ги чува детето и родилката од сите видо...
... ➜

Во што е гревот на фарисејот?

 „А на оние, што беа уверени во себе дека се праведни, и ги презираа другите, им ја кажа оваа парабола: Два човека влегоа во храм да се помолат; едниот фарисеј, а другиот митар. Кога застана, фарисејот вака се молеше во себе: Боже, Ти благодарам што не сум како другите луѓе: разбојници, несправедливи, прељубодејци, или како овој митар. Постам двапати во седмицата, давам десеток од сè што придобивам. А митарот стоеше оддалеку; не смееше дури (н)и очите да ги подигне кон небото, туку се удираше в гради и велеше: Боже, биди милостив спрема мене грешниот! Ви велам: дека тој си отиде дома повеќе оправдан, отколку оној; зашто секој што се воздига, ќе биде понизен, а кој се понизува ќе биде воздигнат” (Лк 18, 9-14). Познатата парабола за митарот и фарисејот, со која започнува подготовкaтa за Великиот пост, ни предложува да размислуваме за многу прашања. Едно од нив е: Во што се состои вината на фарисејот? Фарисејството е многу подмолно, во црковната свест продира постепено, незабележл...
... ➜

Божикно послание од Митрополитот Кумановско-осоговски г. Григориј

Image
† ГРИГОРИЈ , ПО МИЛОСТА БОЖЈА, МИТРОПОЛИТ КУМАНОВСКО-ОСОГОВСКИ, ПО ПОВОД РОЖДЕСТВОТО ХРИСТОВО, ГО ИСПРАЌА МИРОТ И БЛАГОСЛОВОТ ОД БОГОМЛАДЕНЕЦОТ ПРЕКУ ПОРАКИТЕ НА БОЖИКНОТО ПОСЛАНИЕ, ДО СЕЧЕСНОТО СВЕШТЕНСТВО, БОГОЉУБИВОТО МОНАШТВО И СИТЕ ХРИСТОЉУБИВИ ПРАВОСЛАВНИ ЧЕДА НА КУМАНОВСКО-ОСОГОВСКАТА ЕПАРХИЈА Ги спаси луѓето чудодејствувајќи Владетелот, кога ја оземји морската вода; а кога по своја волја се роди од Девојка, ни предложи проодна патека кон небото; Него, Кој по природа е рамен и на Отецот и на луѓето – Го славиме . [1]   Возљубени чеда во Господа, Од овие стихови на богослужбените песни кои најдобро ја изразуваат смислата на празниците, дознаваме дека Бог Словото и Син Божји, Кој е рамен на Отецот, Кој е роден од Отецот пред сите векови, на себе ја зеде човечката природа, стана Човек, рамен на луѓето, се изедначи со луѓето [2] , за повторно, по патеката која ја направи проодна со Неговата неискажлива љубов, да го воведе човекот во заедница со Бог Отецот. Затоа, Божик е празник...
... ➜