Фрагментацијата од гревот (Лк 8, 26-39)

Архимандрит Никанор (Карајанис)

Лудилото кое е резултат на влијанието на демонските сили е опишано со остри зборови во случајот со опседнатиот човек кај Гадара. Оваа вознемиреност се изразува со моќта на злото, кое на многу и различни начини ни создава непријатности, нè мачи и понекогаш буквално владее со нас. Денес ќе разгледаме еден трагичен, карактеристичен симптом на ова: прекинот што го предизвикува гревот.

Внатрешна поделба: демонските симптоми на гревот

Факт е дека, како и сите духовни и телесни болести, опседнатоста е поврзана со реалноста на гревот и со присуството на злото и расипаноста (corruption) во светот. Во настанoт со опседнатиот човек во Гадара, власта на ѓаволот е очигледна, што доведува до човечко страдање и колапс. Тоа е состојба во која непријателската сила го труе животот на една личност, смислувајќи начини и средства да го уништи и да го доведе до очајание. Кога го прашале како се вика, човекот одговара „Легион“, бидејќи бил живеалиште на многу демони. Овде многу јасно ја гледаме распарченоста (fragmentation) на личноста, за која толку многу се зборува денес.


Богословието на Црквата дава свој одговор и ја толкува оваа појава во светлината и перспективата на Христовата вистина. Нашето паѓање во грев доведува до внатрешна поделеност во луѓето и предизвикува раскинување и раздвојување. Бог обединува, ѓаволот разделува. Бог нè создава како обединето, психосоматско, лично битие, но ѓаволот нè дели и нè распарчува во безлична маса. Ова го потврдуваат егоистичките претпочитања на луѓето и противничкото однесување. Одвојувањето од Бога – Изворот на животот, ги умртвува нашите внатрешни, духовни сили и нè оддалечува од светот и од другите луѓе. Тогаш ние самите и нашиот егоизам стануваме центар на светот и на нашите стремежи. Откако сме го изгубиле Бога како наш ориентир, неизбежно сме подложени на законот на непостојаноста и смртта. Нашата личност е скршена од нашите меѓусебно спротивставени интереси и минливи претпочитања до таа мерка што човечкото срце, центарот на нашето постоење, ја губи својата хармонија и рамнотежа со цела низа различни сили. Различни интереси, улоги и шаблони на однесување кои се разединети го уриваат нашиот внатрешен свет и создаваат фрагментирана и хаотична ситуација. Луѓето кои се внатрешно поделени и надворешно изолирани не можат ниту да чувствуваат, ниту да бидат откупени.

Реакцијата на жителите на излекувањето на опседнатиот човек

Присуството на Христос ги вознемири луѓето што живеат во регионот на Гадара. Заслепени и обземени од материјалната добивка, тие не можеле да го видат значењето на чудесното лекување на човекот. Тие немале грижа на совеста поради нелегалната трговија со свињи со која се занимавале, што е спротивно на забраната во Мојсеевиот закон. И бидејќи нивните интереси биле засегнати, тие го изгониле Христос од областа. Тие биле водени од нивните умови и интереси. Тие отфрлале и се бореле против сè што не им служи на нивните планови и определби, сметајќи го не само за непожелно, туку и опасно. Се фокусирале на надворешноста и ја промашиле суштината. Безброј луѓе денес ја следат истата тактика. Го изгонуваат Христа преку границите на нивниот живот и од основата на својата душа. И овде маѓепсаниот круг на гревот и внатрешната распарченост (fragmentation) се доживува на особено груб начин.

Расчовечувањето (dehumanization) на личноста во денешното општество е заслепувачки очигледно. Луѓето кои се внатрешно скршени се обврзани да функционираат на неповрзан начин. Тие сакаат едно, но кажуваат и прават нешто друго. Телото и душата не работат во хармонија. Тие се натпреваруваат и се борат.

Драги мои браќа и сестри, откако човекот во денешното евангелско читање беше излечен од она што го мачеше, тој сакаше да остане со Христос. Тој ја доживеал Господовата љубов и благодат што го обединиле неговото постоење кое било парчосано од демоните. А жителите на Гадара го изгониле Христа. Внатрешно поделени и, секако, неспособни да ја разберат нивната состојба, тие ја виделе и почувствувале силата на Христос, но не и неговата љубов. Тие не сакале да погледнат надвор од нивната секојдневна рутина; не сакале поинаква перспектива. За човековата слобода постојат два различни избора. Едниот спасува, другиот уништува. Што ќе избереме?

Извор: https://pemptousia.com/2021/10/the-fragmentation-of-sin-luke-8-26-39/

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Што се тоа уроци? Дали нечиј поглед може да има пресудно влијание на друг човек?

Меѓу многуте суевери ja кои се сретнуваат во животот на нашиот народ, а кои останале од времето на грубото паганство е и суеверието наречено – урочување, или вера во пресудно влијание на нечиј поглед, кој се прогласува за поглед со лошо око. Ова суеверие може да се сретне и меѓу образовани и меѓу необразовани луѓе. O д урочување се плашат и луѓе што веруваат и оние што малку веруваат, а понекогаш и оние што не веруваат. Зборот суеверие значи: празноверие. Празноверието пак, воопшто не е нешто празно, наивно или безопасно, бидејќи во пракса се покажува како исполнето со разорно дејство против човековото душевно здравје и меѓучовечките односи. Со зборот урокъ, етимолошки: у + рокъ, словенските народи сакале да искажат некакво дејство причинето од поглед кој има моќ некого да доведе, т.е. да постави во лоша, ограничена положба. Во книгата Требник, со молитвите кои свештеникот ги чита за мајката – родилка и за новороденчето, се молиме; Господ да ги чува детето и родилката од сите видо...
... ➜

Во што е гревот на фарисејот?

 „А на оние, што беа уверени во себе дека се праведни, и ги презираа другите, им ја кажа оваа парабола: Два човека влегоа во храм да се помолат; едниот фарисеј, а другиот митар. Кога застана, фарисејот вака се молеше во себе: Боже, Ти благодарам што не сум како другите луѓе: разбојници, несправедливи, прељубодејци, или како овој митар. Постам двапати во седмицата, давам десеток од сè што придобивам. А митарот стоеше оддалеку; не смееше дури (н)и очите да ги подигне кон небото, туку се удираше в гради и велеше: Боже, биди милостив спрема мене грешниот! Ви велам: дека тој си отиде дома повеќе оправдан, отколку оној; зашто секој што се воздига, ќе биде понизен, а кој се понизува ќе биде воздигнат” (Лк 18, 9-14). Познатата парабола за митарот и фарисејот, со која започнува подготовкaтa за Великиот пост, ни предложува да размислуваме за многу прашања. Едно од нив е: Во што се состои вината на фарисејот? Фарисејството е многу подмолно, во црковната свест продира постепено, незабележл...
... ➜

Божикно послание од Митрополитот Кумановско-осоговски г. Григориј

Image
† ГРИГОРИЈ , ПО МИЛОСТА БОЖЈА, МИТРОПОЛИТ КУМАНОВСКО-ОСОГОВСКИ, ПО ПОВОД РОЖДЕСТВОТО ХРИСТОВО, ГО ИСПРАЌА МИРОТ И БЛАГОСЛОВОТ ОД БОГОМЛАДЕНЕЦОТ ПРЕКУ ПОРАКИТЕ НА БОЖИКНОТО ПОСЛАНИЕ, ДО СЕЧЕСНОТО СВЕШТЕНСТВО, БОГОЉУБИВОТО МОНАШТВО И СИТЕ ХРИСТОЉУБИВИ ПРАВОСЛАВНИ ЧЕДА НА КУМАНОВСКО-ОСОГОВСКАТА ЕПАРХИЈА Ги спаси луѓето чудодејствувајќи Владетелот, кога ја оземји морската вода; а кога по своја волја се роди од Девојка, ни предложи проодна патека кон небото; Него, Кој по природа е рамен и на Отецот и на луѓето – Го славиме . [1]   Возљубени чеда во Господа, Од овие стихови на богослужбените песни кои најдобро ја изразуваат смислата на празниците, дознаваме дека Бог Словото и Син Божји, Кој е рамен на Отецот, Кој е роден од Отецот пред сите векови, на себе ја зеде човечката природа, стана Човек, рамен на луѓето, се изедначи со луѓето [2] , за повторно, по патеката која ја направи проодна со Неговата неискажлива љубов, да го воведе човекот во заедница со Бог Отецот. Затоа, Божик е празник...
... ➜