ТАВОР

„Во она време, поучуваше Исус во една од синагогите во сабота. И ете, една жена имаше слаб дух осумнаесет години; беше згрчена и не можеше да се исправи. Штом ја виде Исус, ја повика и ѝ рече: – Жено, се ослободуваш од болеста своја! И ги стави рацете Свои врз неа; и таа веднаш стана и Го славеше Бога. А старешината на синагогата, негодувајќи што Исус ја излечи во сабота, одговори и му рече на народот: – Има шест дена во кои треба да се работи; тогаш доаѓајте и лекувајте се, а не во саботен ден. Но Господ му одговори и рече: – Лицемере, не го одврзува ли секој од вас својот вол, или магаре, од јаслите во сабота и не го води ли да го напои? А оваа ќерка Аврамова што ја врзал сатаната, еве, веќе осумнаесет години, не требаше ли да се ослободи од тие врски во саботен ден? И кога го зборуваше ова, сите што беа против Него се засрамија; а целиот народ се радуваше за сите славни дела, извршени од Него“ (Свето Евангелие според Лука 13, 10-17) je роѓакон Рафаил Мисиаулис Исус Христос поучува...

Да се проповеда за параболите на Христос (вклучително и за денешна парабола за Добриот Самарјанин) секогаш е многу тешко: од една страна, тие изгледаат сосема разбирливи, а од друга страна е опасноста да се „падне“ во морализирање. Може да повториме по свети Јован Златоуст: – дека Јудејот кој паднал во рацете на разбојници и бил претепан е Адам, а преку него и целото човештво што излегло од „Ерусалим“, т.е. од рајот – дека разбојниците се демоните – дека свештеникот и левитот се Стариот завет, кој не го давал спасението. Инаку, Христос не кажува зошто токму свештеникот и левитот не помогнале. Можеби се плашеле да не се осквернат од трупот, ако претепаниот бил мртов. Впрочем, тоа изгледа и не е толку важно. Може да го видиме Самиот Христос во ликот на добриот Самарјанин, кој го спасил човекот од смртта. А, во гостилницата – Црквата. И тоа е вистина. Параболата навистина ја изразува целата квинтесенција на човечката историја: без разлика што и да прави човештвото, што и да измислува. Всу...

Во 1871 г., Ерусалимскиот патријарх Кирил II се обратил до руските носители на орденот Св. Георгиј со молба да помогнат во обновувањето на црквата Св. Георгиј. Руската влада одвоила пари и на 3 ноември (16 ноември по нов стил) 1872 г., новиот храм бил осветен. Така (Руската) православна црква добила уште еден празник. Но, во текот на илјада години многу православни цркви биле разурнати и повторно изградени. Зошто споменот за возобновувањето токму на тој храм останал засекогаш во црковниот календар? „Некој човек со висок чин“ Според неговото житие, св. Георгиј е роден во III век во христијанско семејство во Лида (градот Лод, во близина на Тел Авив, до аеродромот Бен Гурион). Кога имал 20 години, неговата мајка починала, а на синот му припаднало богато наследство. За време на царот Диоклецијан, Георгиј, одликувајќи се со своите умствени способности, храброст и физичка сила, стапил во воена служба и имал блескава кариера. Кога на крајот од своето владеење, во 303 г., царот почнал да ги пр...

Архимандрит Никанор (Карајанис) Лудилото кое е резултат на влијанието на демонските сили е опишано со остри зборови во случајот со опседнатиот човек кај Гадара. Оваа вознемиреност се изразува со моќта на злото, кое на многу и различни начини ни создава непријатности, нè мачи и понекогаш буквално владее со нас. Денес ќе разгледаме еден трагичен, карактеристичен симптом на ова: прекинот што го предизвикува гревот. Внатрешна поделба: демонските симптоми на гревот Факт е дека, како и сите духовни и телесни болести, опседнатоста е поврзана со реалноста на гревот и со присуството на злото и расипаноста (corruption) во светот. Во настанoт со опседнатиот човек во Гадара, власта на ѓаволот е очигледна, што доведува до човечко страдање и колапс. Тоа е состојба во која непријателската сила го труе животот на една личност, смислувајќи начини и средства да го уништи и да го доведе  до очајание. Кога го прашале како се вика, човекот одговара „Легион“, бидејќи бил живеалиште на многу демон...

Јован Каравидопулос, професор емеритус по новозаветна херменевтика Главната цел на евангелското литургиско читање за петтата недела на Матеј е да се покаже Христовата месијанска моќ. Преку дејноста на Исус во светот (Неговото распнување, воскресението, потоа, основањето на Црквата), уништувачкото дело на демоните е укинато, луѓето се ослободени од нивното владеење и започнува нова ера за човештвото. Показатели на оваа нова ера се исцелувањата на опседнатите, односно на луѓето кои страдаат од некоја психолошка болест поради влијание на демонот. Ако со современи термини ги опишеме двајцата несреќници во денешното раскажување, а потпомогнати од паралелните раскази за истиот настан од другите евангелисти – кои раскажуваат за исцелување само на еден демоноопседнат (Мк 5, 1-20 и Лк 3, 26-29) – може да ги истакнеме следните точки за нивните карактеристики: а) Тие биле социјални отпадници, бидејќи живеле меѓу гробовите и биле опасни („многу сурови“). б) биле лудо агресивни („никој не м...

„Во она време, се случи Исус, да оди во градот наречен Наин; и со Него одеа мнозина Негови ученици и многу народ. А кога се приближи до градската порта, ете, изнесуваа мртовец, единствен син на мајка си, а таа беше вдовица; и многу народ од градот одеше со неа. Штом ја виде Господ, се сожали на неа, па ѝ рече: – Не плачи! И кога се приближи, се допре до носилото; носачите застанаа, а Он рече: – Момче, тебе ти велам, стани! Мртовецот стана и седна, и почна да зборува; и ѝ го предаде на мајка му. И страв ги опфати сите, и Го славеа Бога и велеа: – Голем пророк се јави меѓу нас. И Бог го посети Својот народ“ (Лука 7, 11-16). * * *  Павлос Муктарудис Од моментот кога нашите први предци „ги свртеле ушите“, му посветиле внимание на предлогот на ѓаволот да ја остават Божјата заповед и да јадат од плодот што не бил благословен за јадење, тие ја трпеа смртта. Нивната одлука да го јадат тој плод резултираше со прекин на нивниот однос со Бог и прифаќање на смртта. Како што одвојувањето на д...

На 23 септември / 6 октомври го празнуваме празникот Зачнување на свети Јован Крстител. Неговите родители, Захарија и Елисавета, биле во поодминати години и не можеле да имаат деца. За нив се раскажува во првото поглавје од Евангелието по Лука. Текстот на апостолот, од Посланието на св. апостол Павле до Галатјаните, се однесува на Стариот Завет. Во книгата Битие читаме дека Авраам и неговата сопруга Сара не можеле да добијат дете. Во Битие гл.16, читаме дека Са'ра (претходно се викала Сара) му рекла на Авраам (пртходно се викал Аврам) да отиде при нејзината слугинка Агара, бидејќи таа не можела да му даде деца. Така, Агара зачнала од Авраам вонбрачен син, кого го нарекла Исмаил. Еден ангел му кажал дека Исмаил „Тој ќе биде силен човек: раката негова ќе се крева против секого, и сечија против него (Битие 16:12). Подоцна, откако Бог склучил завет со Авраам, Tој ветил дека Са'ра ќе зачне на старост. Така, сега Авраам добил два сина, едниот вонбрачен, а другиот од бракот со Сара....